Anlatim Teorisine Giris

Anlatim teorisi, yirminci yüzyilin ikinci yarisindan itibaren uluslararasi edebiyatbilimi cevrelerinin ilgi odagi haline geldi. O zamanlar yapisalcilik ve göstergebilim cercevesinde bu alana yön verecek önemli plan ve projeler ortaya cikmis, cok sayida eser yayimlanmis ve anlatim teorisi, akademinin en dikkate deger alanlarindan biri olmustur. Michael Scheffel ve Matas Martnez tarafindan kaleme alinan ve Alman akademisinde kisa sürede bir klasik haline gelen kitabin sadece Almanyada neredeyse yüz bini bulan tirajiyla büyük bir ilgi ve dikkatle okundugu anlasiliyor. Scheffel ve Martnezin sistematik bir yol takip ettikleri Anlatim Teorisine Giris kitabinda; diger anlatim teorisi calismalarinda görülen genel tasvirlerin yerine, kurmacanin temel olgusundan edeb anlatimin merkez uzantilari türetilmekte ve arastirma konusu edilen eserlerdeki hem ne hem de nasil sorulari ayrintili bir sekilde cevaplanmaktadir. Farkli devirlerden ve farkli ülkelerin edebiyatlarindan cok sayida örnegin kullanildigi kitaba, anlati türü eserlerin farkli sekillerde analizini mümkün kilan anlatim bicimleri ve kavramlari da konulmus; burada, diger calismalarda ihmal edilmis kendi kendine fikir yürütmeler, kisinin kendi kendini sorgulamasi, güvenilmez anlatim, olay, eylem, olayin motivasyonu, anlatilan dünya ve anlatim semasi gibi boyutlar da dikkate alinarak okuyucuya kapsamli bir analiz imkani sunulmustur. Ayrica edebiyatbilimindeki anlatim arastirmalarinin sonuclari, diger disiplinlerden arastirma sonuclariyla karsilastirilmis, toplumdilbilim, bilissel psikoloji, antropoloji ve tarih alanlarindaki anlatim teorilerine ve tekniklerine de yer verilerek eserin kapsami edebiyat disi alanlarda da rahatlikla istifade edilebilir konuma yükseltilmistir.