Hav

Hav kurmaca bir sehir devleti, bir Akdeniz sehri, sokaklarinda Türkcenin, Ermenicenin, Rumcanin, Arapcanin, Ruscanin, Italyancanin bir arada duyuldugu bir cografya. Yirmi yil arayla bu cografyaya giden bir seyyah yazar, sehrin iki yakin dönemi arasindaki siyasi, kültürel, yasamsal doku degisimlerini nefis bir dille anlatiyor.Önce 1985 yilinin Havini tanimaya basliyoruz, sonra bir Müdahale oluyor, altüst oluyor sehir, yirmi yilin ardindan ayni yere dönüyoruz, yirmi birinci yüzyilin Yeni Havina, Kutsal Mirmidon Cumhuriyetine. Eskisinin izini sürmeye calissak da zorlaniyoruz, sehrin tarihini bagnaz bir bakisla bastan yazanlarin eliyle görgüsüzlügün tüm sehirde itinayla teshir edildigini görüyoruz.Hav hibrit edebiyatin usta bir örnegi, seyahat edebiyatiyla bilimkurguyu bir araya getiriyor. Hav diye bir sehir yok ama pekala olabilir.Hav, tüm Akdeniz tarihinin, adetlerinin ve politikasinin birkac bin yilina tutulmus bir ayna gibi... Suudi Arabistan, Türkiye veya Downing Streetin gecmisine ve mevcut haline gercekten vakif, son derece gercekci, kesinlikle gözleme dayanan bir eser. Ciddi bilimkurgu eserleri hayal ürünlerinin degil bir gercekciligin bicemidir; Hav alternatif bir cografyanin ne kadar kullanisli olabilecegine mükemmel bir örnek. Eger bilimkurguyu bilmedikleri nispetle kücük gören üstatlarin ahmakca züppelikleri aklinizi celip de Hava sirtinizi cevirirseniz hem yazik olur hem de cok büyük bir kayip.Ursula K. Le Guin