Kanli Oda

Gecmisin hayaletlerinden kurtulabilmek... Ya da bir gün yeniden dirilmeleri umuduyla topragi kazip en derine gömebilmek onlari. Yasananlari, bir daha geriye bakmamak üzere unutabilmek... Ta ki anilar bellegi zorlayana, eller kaleme kendiliginden uzanana dek. Jorge Semprun, Buchenwald Toplama Kampinin bacalarindan tüten yogun gri dumanin gölgesinde, yirmi yasindaki gözüpek militan Sempruna bakiyor. Zaman, mekan ve acinin büründügü farkli sekiller arasinda derin yariklar acarak ilerliyor; orada bir yerlerde bedenle bilinc arasindaki ayrismayi zorunlu kilan bir gercekle yüz yüze geliyor iskence. Utanc, gurur, kin ve öfkenin ötesini; iskenceciye suskunlukla direnme cüretini, kardesligi, dayanismanin sagalticiligini ve var olusun ta kendisini görüyor bu deneyimde. Hayatta Kalma Alistirmalari, Régis Debray önsözüyle, ölüme ragmen acik edilmemis sirlar ve dimdik, mutlak bir suskunlukla bicareligi tersyüz edebilmenin ismiyle müsemma anlatisi...