Köpek

Cantoyu okudum ve anladim. Sizi kutluyorum ve yeteneklerinizden dolayi sizi kiskaniyorum.Max Frisch, kutlama telgrafi, 1963Alman dilinin yasayan en büyük yazarlarindan Paul Nizon, Bernhard ve Handke düzeyinde bir biceme sahiptir. Edebiyati özgürce secilmis varolussal bir görev olarak gören, bicimsel özgürlüge her seyden cok önem veren, sanat tutkunu bir kent gezgini olan Nizon, günümüzde yazinsal tür haline gelmeden cok önce, kurgulanmis özyasamöyküsü olarak tanimlanan öz-kurgu auto-fiction bicimini yenilikci romanlarinda kullanmaya baslamistir.Köpek, Célinei, Henry Milleri, Bulantinin Roquentinini animsatan tavriyla, kökten bir kirilmanin, geri döndürülemez bir uzaklasmanin serinkanli ve siirsel anlatimidir. Yoldan cikmis, ailesini, köpegini, gönül iliskilerini terk etmis, toplumsal yasamin tüm degerlerine sirtini dönmüs bir sokak serserisinin hikayesidir bu. Gün boyu kaldirimlarda sürten, cevresindeki marjinal, dislanmis tipleri inceleyen ve sürekli eski yasamini, köpegini, iliskilerini animsayan anti-roman kahramani, yasamin ve yazinin anlamini, mutlak özgürlügü, kesif yalnizligi umutsuzca arayisi boyunca, yazari derinden etkilemis en öznel temalar araciligiyla kendisinin yöntemli bir arastirmasina girisir, dünyanin duyusal izlenimlerine müthis bir dikkatle taniklik eder.Onun günlükleri bir nehir gibidir, bunlar Parisi dolasarak tarayip biriktirdikleri akip gider ve hikayelere, romanlara girdiginde, o bu nehirden, karakter adalari yaratir. Sanirim ifade budur. Cok güzel bir tanimlama. Karakter adalari yapar... Hikayelerinde bol özgürlük ve netlik vardir, bunun icin onu bazen kiskanirim. Erkeklik de vardir, bunun icin de kiskanirim. PETER HANDKE