Komunikacyjne i pragmatyczne zasady homiletyki w teorii retorycznej

We wspó¿czesnych badaniach lingwistycznych nad komunikacj¿ religijn¿ du¿¿ wag¿ przywi¿zuje si¿ do badania kaznodziejstwa. Cz¿sto jednak kaznodziejstwo rozpatrywane jest z w¿sko j¿zykowego, tekstualnego punktu widzenia, bez powänego uwzgl¿dnienia pogl¿dów teologii pastoralnej i homiletyki, jako jej prywatnego dziäu, bezpo¿rednio po¿wi¿conego kaznodziejstwu. W artykule zwrócono uwag¿ na g¿ówne cechy gatunkowe dyskursywnego aktu kaznodziejskiego z perspektywy wspó¿czesnej pragmatyki lingwistycznej, niektórych przepisów teorii dyskursu i retoryki z konsekwentnym odniesieniem do teorii i praktyki homiletyki ko¿cielnej. Ta interdyscyplinarna analiza umo¿liwia nowe spojrzenie na kaznodziejstwo jako fenomen instytucjonalnej i codziennej komunikacji teocentrycznych komunikatorów, co czyni niniejsz¿ prac¿ nowatorsk¿.

Weitere Produkte vom selben Autor