René

François-René de Chateaubriand

Francuski pisarz, polityk i dyplomata, inicjator romantyzmu we Francji, wywarl wielki wplyw na tresc i forme pózniejszej literatury francuskiej. Urodzony w rodzinie arystokratycznej, monarchista, podczas rewolucji opuscil Francje. Jego podróz do Ameryki w roku 1791 zaowocowala materialami do obszernej powiesci o zyciu Indian Luizjany, której dwa fragmenty wydane wczesniej w formie opowiadan, Atala i René, przyniosly mu znaczny rozglos. Jego slawe powiekszyla publikacja Ducha wiary chrzescijanskiej, apologii madrosci i piekna chrzescijanstwa. Sukcesy literackie utorowaly Chateaubriandowi droge do kariery politycznej. Poczatkowo zwolennik Napoleona, w czerwcu 1803 roku zostal mianowany sekretarzem ambasady w Rzymie. Wkrótce, zrazony dzialaniami Bonapartego, przeszedl do opozycji i zaangazowal sie w dzialalnosc polityczna jako zagorzaly rojalista. Po przywróceniu monarchii parokrotnie pelnil funkcje ambasadora, kulminacja jego kariery politycznej byla teka ministra spraw zagranicznych w latach 1823-1824. Po rewolucji lipcowej wycofal sie z zycia publicznego. W ostatnich latach zycia powrócil do spisywania dla potomnosci swoich Pamietników zza grobu.

Ur.

4 wrzesnia 1768 w Saint-Malo

Zm.

4 lipca 1848 w Paryzu

Najwazniejsze dziela:

Atala (1801), René (1802), Duch wiary chrzescijanskiej (1802), Pamietniki zza grobu (1848-50)