Terapi

Insanin insani pek az dinler hale geldigi günümüz dünyasinda psikoterapi essiz bir karsilasma imkani sunar. Kimileri o odaya teyit edilmek icin gelir; duygu, düsünce ve davranislar konusunda uzmanlik kesbetmis biri onu onaylayip bosuna yasamadigini söylesin, mutsuzlugun yükünü üzerinden alsin diye bekler. Kimisi derinlerindeki magaralarina gercekten inmek ve kendi karanligiyla yüzlesmek isterken kimileri de yalnizca hikayelerini dinleyecek bir kulak arar. Oysa psikoterapi, sahici bir iliski ve gercek bir karsilasmaya yaslanabildigi ölcüde ise yarar. Sahici bir karsilasma ise terapistin donanimiyla da ilgilidir. Kendi icine bakmayi bilen, zaaf ve kör noktalariyla yüzlesebilen; kendisine dayanak kildigi kuramin eksikliklerini fark edebilen bir terapist, daha sahici bir bulusma gerceklestirebilir. Nitekim Bati modernitesinin bir ürünü olarak karsimiza cikan psikoterapi kuramlari, insanimiza mahsus incelik ve hassasiyetleri gözden kacirip yarardan cok zarar getirebiliyor. Terapi, insani cevreleyen sosyal ve kültürel baglam anlasilmazsa insanin da yeterince anlasilmayacagini savunan Kemal Sayardan psikoterapi kuramlarinin arka planlarina, gelisimlerine ve tasidiklari ideolojik izlere isik tutan cok kiymetli bir elestiri. Ayni zamanda daha insancil, daha toplum ve kültür odakli bir terapinin insasi gayretinde degerli bir adim.