Üc Yüzlü Ejderhanin Anlamsiz Hikayesi

Kimi iyi saniyordu beni, kimi kötu. Kimi kanatli diyordu, kimi kanatsiz. Kimi sinsi diyordu, kimi sözlerin yakiyor. Bulustuklari tek ortak nokta uc yuzlu olmamdi. Hala bu konudan vazgecmiyorlardi. Basimiza onca sey gelmis, aman, diyorlardi, Melek ne de benziyor hepsine. Ama kararliydim. Artik duymayacaktim. Önume bakacaktim. Önemli vazifelerim vardi. Zaman kacti. Hicbiri gecmez oldu sert kabugumdan artik. Gittikce buyudum. Odalara sigamadim. Evi yikacak olunca da kovuldum. Sirtlandim incilerimi. Yiktigim daglari yurt tuttum.Hicbir yasam bir digerine benzemiyor ama her yasam birbirini aynaliyor. Hicbir öykü bir digerine el vermiyor ama her öykü, farkli yollardan ayni mekana variyor. Ve hicbir yazar kelimeleri ayni sekilde birlestirmiyor ama her yazar anlaticinin gölgesine sekil veriyor. Bu kitabi somut bir varliga benzetecek olsaydik, kivrimlariyla uzayip giden ince bir yol oldugunu söylerdik. Günes batmak üzere ve yol ne tarafa gidecegini yolcusuna asla haber etmiyor. Kivrimlar her seferinde baska bir tarafa sapiyor, sekiller degisiyor hatta imkansiz sekiller deneniyor. Fakat yolun kendisi ve onun bir yol oldugu gercegi degismiyor. Merve Cakir, birbirinden farkli öyküleriyle yepyeni yollar deniyor. Üc Yüzlü Ejderhanin Anlamsiz Hikayesi okurunu oldukca farkli bir üslpla karsiliyor.