Ücüncü Bahar

Paris 14. bölge, Rémy-Dumoncel Sokagi. Ücüncü Bahar adinda bembeyaz bir huzurevi. Avlunun ortasinda yalniz bir agac. Anilara dönük karanlik yüzü ve delici bakislariyla huzurevinin bir sakini Samuel Beckett. Iki dilin ic ice gectigi hatiralar, savasin ve sahit olunmus ölümlerle dolu bir bellek, akrabalar, dostlar, edebi portreler, fotograf kareleri, unutulmayan dizeler, bir film, oyunlar, yasli bir zihnin oyunlari ve faydasiz pismanliklar. Irlandadan Fransaya uzanan gelgitli bir ömür.Maylis Besserieye 2020de Goncourt Ilk Roman Ödülünü kazandiran Ücüncü Baharda yazar, Becketti bir roman kahramani olarak yeniden kesfediyor. Roman, büyük Irlandaliya, son yolculugunda eslik ederken, okuru da gittikce büyüyen bir soruyla bas basa birakiyor.Dönüp baktigi gecmisine kac bahar sigdirabilir insanFilmin kahramani, o adam, kurtuldu bunlardan. O büyük elleriyle yirtip atti fotograflari. Keskin bir hareketle. Donmus kagidin parcalari, katil ellerinin altinda cogaldi. Aci verici parcalar. Bir bir eledi hepsini. Kagit katili. Önce, artik olmayan cocuklugunu yirtti. Sonra karisini. Iste, geriye dogru giden yol. Mezuniyet törenine dek. En sonunda ne kalacak geriye Herhangi bir sey kalacak mi Bir köpek. Bir Joyce. Konfetiler.