Yeni Sanat Tarihi

1960li yillardan günümüze yogun bir dönüsüm geciren alanlarindan biri de sanat tarihi. Sosyoloji, psikoloji, felsefe gibi farkli alanlardan daha cok beslenmeye basladikca bicim ve üslup temelli yaklasimlardan giderek uzaklasan sanat tarihi, disiplinlerarasi bir nitelik kazanarak yenilendi, yakin dönemin sanatini yorumlayabilecek yeni elestirel araclar ve yaklasimlarla zenginlesti. Jonathan Harrisin alana elestirel bir giris olarak hazirladigi Yeni Sanat Tarihi, 1960li yillardan günümüze sanat tarihinde ve pratiklerinde yasanan temel degisimlere kuramsal bir kapi aciyor. Sanat tarihi alanindaki yerlesik degerleri ve geleneksel yaklasimlari sorgulayarak 1960lardan günümüze bu alanin toplumsal dönüsümlerle baglantisini irdeleyen Harris, T.J. Clarktan Griselda Pollocka uzanan bir cizgide sanat okumalarinda toplumsali dislamamis olan elestirmenlerin temel metinlerinden yola cikiyor. Yeni Sanat Tarihi, bu cercevede sanat pratigine ve tarihine, kapitalist modernitenin etkileri, ulus-devlet baglaminda görsel temsil bicimleri, özneler, kimlikler ve feminizm cercevesinde görsel ideolojilerin yansimalari, cinsellik ve beden politikalari gibi farkli acilardan yaklasiyor.