Tarantula

2016da Nobel Edebiyat Ödülüne layik görülen Bob Dylanin bu tek edebi eseri ilk yayimlandiginda son derece tuhaf yapisiyla bazi elestirmenler tarafindan ciddiye alinmayacak bir sayiklamaolarak görülmüs ama bir yandan da korsan kopyalari sayesinde Dylan hayranlari arasinda bir yeralti efsanesine dönüsmüstü. Dylanin bir rockstar olarak ününün zivresindeyken yazdigi Tarantula 1966 firtinali 60li yillarin bütün pariltisi ve karmasasini bir tarantulanin coklu bakisiyla -tarantulalarin sekiz gözü vardir- sunarak basdöndürücü bir etki yaratiyor. Öfkeli, ironik, absürt, komik pek cok bakisin senlikli bir zihinde birlestigi bu anlati, Dylanin sarkilarinin en belirgin özelliklerini -muhalif bir tutum, dil oyunculugu, kendiligindenlik, gündelik olanin ve sokagin kayda gecirilmesi- tasimasinin yani sira, siirle düzyazi arasinda gidip gelen avangart bir edebiyata dogru aciliyor. Esin kaynaklari Rimbauddan Walt Whitmana ve Beat kusagina kadar uzanan Tarantula döneminin rocknroll ruhunu deneysel bir edebiyatla bulusturuyor. Tarantula ayrica, 68 rüzgarinin karsi-kültür ögelerini de iceriyor savas ve kapitalizm karsiti, otorite figürleriyle alay eden ve duyulmayan seslere araci olan bir minör-ses duyuluyor kitap boyunca. Dille oynayan, kendi tuhaf tonlarini yaratan ve carpisan kelimeleriyle okuru esrik bir yolculuga cikarabilecek bir ses.