We zijn allemaal meester en slaaf van een ander!

Ons leven is het werk van een kwaadaardige demiurg die het leven van individuen organiseert rond één enkel gevoel: dat van onrechtvaardigheid. We weten allemaal hoezeer ons leven een beroving van vrijheid en een voortdurend onrecht is: de baas die zijn werktijden kiest en die bovendien beter verdient dan wij, degene die op de topscholen zit voor wie zijn hele leven slechts gekenmerkt zal worden door vrijheid door de naam van deze op zijn curriculum vitae, degene die kan reizen wanneer hij wil en waar hij wil. Maar als het erom gaat na te denken over onze plaats in deze wereld, die even ongelijk en onrechtvaardig is als de verzameling van onze persoonlijke gevoelens, krijgen we een heel ander schouwspel voorgeschoteld: dat van de blindheid. In deze toespraak nodigt Frédéric Cohen ons uit onze sociale relaties te heroverwegen met als doel gelukkiger te leven door te beseffen dat we zowel meester als slaaf van onze naaste zijn.

Frédéric Cohen is een levensgenieter. Toch was dit niet altijd het geval. Vanaf zijn jeugd, bespot en in de steek gelaten door anderen die hem te saai vonden, of beter gezegd, te onvolwassen om zijn visie op de wereld te begrijpen, ontwikkelde Frédéric Cohen een haat tegen de wereld die zijn hoogtepunt bereikte toen hij zakte voor zijn studie economie. Gevangen in een spiraal van depressie kon hij zijn reden om te leven niet vinden, totdat hij op een dag een boek las dat hem voorgoed veranderde en hem ertoe aanzette de wereld op een andere manier te zien, die hij nu probeert te delen.